Blog 22: Stuck in Paradise

Waar ik de vorige keer nog het idee had dat we twee opties hadden om onze reis te vervolgen, zagen we de COVID-situatie al snel daarna verslechteren. Op dat moment konden we ons nog vrij verplaatsen in de Bahama’s en was ook de VS nog prima aan te reizen. Op dit moment zitten we dus nog steeds op de Bahama’s. Daar moet ik eigenlijk VAST achter schrijven. Stuck  in Paradise. Het is wel een rare ervaring. Het blauwste water en de witste stranden die je je maar voor kan stellen. Maar het enige dat je mag doen is op je bootje blijven.  Er zijn echt wel beroerdere plekken om deze crisis uit te zingen. Maar saai wordt het zo langzamerhand wel een beetje.

Wat hebben we gedaan na ons vorige blog. Eigenlijk niet zoveel. We zijn nog een paar eilandjes opgeschoven. Eerst vanuit Crooked island naar Long Island en vervolgens door naar Exuma. Daar liggen we vlak voor Georgetown voor anker sinds 24 maart. Belangrijkste reden om te verkassen was eigenlijk om iets makkelijker aan de boodschappen te komen. In George Town (Exuma) was in ieder geval nog een supermarkt en een tankstation. De Bahama’s bestaan uit een paar grote dichtbevolkte eilanden (New Providence en Grand Bahama Island) en een flink aantal wat minder dicht bevolkte eilanden die Family Islands worden genoemd. Ook Exuma is zo’n Family Island. Op die eilanden is veel minder activiteit maar zijn daardoor voor toeristen weer wat aantrekkelijker.

De Bahama’s zijn voor ons toch wel een verrassing. Het is hier weer totaal anders dan op de rest van de Carieb. De eilanden zijn ook veel vlakker. En ook de kust rondom de eilanden is op veel gebieden erg ondiep. Veelal zo’n 2-5 meter. Dit maakt het gebied voor zeilers (en dan met name Catamarans) dan ook erg aantrekkelijk. Vanuit Florida is het met een goede dag /paar dagen zeilen goed te bereiken en dan heb je in achtertuin een prachtig gebied. Aan de Westkant (meestal de lij-zijde) van de eilanden is het vaak ondiep en kun je zonder al te veel golfslag prachtige tochten maken. De voorzieningen zijn er erg goed (maar wel duur) en er zijn volop barretjes en terras mogelijkheden en je kan er prachtig duiken.

Maar goed dat zijn allemaal dingen waar je van kan genieten als je hier bent in een andere periode, want op het moment dat wij aankwamen in Exuma ging zo’n beetje alles dicht. Met uitzondering van de supermarkt, bank en het tankstation. Jezelf recreatief verplaatsen (stukje zeilen naar een ander eiland) is verboden. Enige tijd is onduidelijk geweest of je überhaupt mocht vertrekken. Inmiddels is daar gelukkig een protocol voor en mag je de Bahama’s verlaten om naar je thuishaven te gaan. Stoppen op een ander eiland mag alleen als je daar niet aan land gaat, maar puur als stop om de totale reis te splitsen. Dit moet je dan van tevoren melden.

Verder proberen we de dagen een beetje door te komen. Die verlopen redelijk in een vast ritme. ’s Ochtends rond 7 uur wakker worden met een kopje koffie in bed. Meestal zit de Whatsapp  en mailbox dan al redelijk vol, want het tijdsverschil met Nederland is (na het ingaan van de zomertijd) al weer 6 uur. Krantje lezen en dan begint op de marifoon op VHF kanaal 72 ons ochtend-netje. We hebben een dijk van een netcoördinator (Emily) en in deze tijd is dat zeker geen luxe. Het blijken overigens fanatieke zeilers/vloggers te zijn. Hier (https://www.youtube.com/watch?v=AzQFqS-qj8k&t=252s) vond ik een link naar één van de uitzendingen). De netcoördinator heeft contact met de Island Administrator en heeft veel werk uit handen genomen bij het regelen van bevoorrading nu we niet meer aan wal mogen komen. Verder komt er van alles  langs: wat er wel/niet open is, nieuwe boten of vertrekkers, het weer, wijzigingen in de COVID-regelgeving en ook boatersbusiness waarin iedereen de mogelijkheid krijgt om aan te geven waar hij/zij hulp nodig heeft of materialen. Toen we hier aankwamen lagen hier zo’n 160 boten verspreid door de baai en er gaat elke dag op iedere boot wel iets kapot. We hebben heel veel gedoe met generatoren langs horen komen, filters, slangen, gereedschap. Wel leuk om te zien hoe iedereen elkaar helpt. De meeste problemen worden ook weer opgelost met elkaar merk ik. Ook Ilse heeft een keer zeer dankbaar gebruik gemaakt van het netje nadat ze haar telefoon van de steiger in het water liet vallen. Op zich kan die Iphone tegen water, maar zout water is toch echt wel een ander verhaal. En wat een geluksvogel was Ilse, want ze kon voor een paar tientjes (en een fles rode wijn) een telefoon van iemand anders overnemen. Ilse weer helemaal happy want zo blijven we wel een beetje bereikbaar. Het internet is hier goed en dat is ook wel handig voor de nodige communicatie en om een beetje vertier binnen te halen.

Het marifoon netje biedt ook in de avonduren vertier want er is bijna elke avond een uitzending met afwisselende onderwerpen die door één van de cruisers wordt verzorgd. Soms is het een avond over muziek of boat hacks, of iemand verzorgt yoga lessen. Vrijdag- en zaterdag avond zijn toch wel de hoogtepunten. Op vrijdagavond is er Triviant (soort Pubquiz) Voor ons wat lastiger omdat de vragen toch wel redelijk Amerikaans zijn en op zaterdag avond is er Murder Mystery Night. Dat is een soort hoorspel waarin een paar cruisers een rolletje op zich nemen en de overige boten via vragen er achter moeten komen wie de moordenaar is. Erg grappig en bovenal een mooi tijdverdrijf.

Zoals ik al aangaf, alleen de ‘essential stores’ zijn open. Helaas voor ons horen Liquor Stores daar niet bij. Daar komt bij dat er in de supermarkten hier (anders dan wat wij in ieder geval gewend zijn) geen bier of wijn verkocht wordt. Dat was een flinke tegenvaller want het laatste bier dat we ingeslagen hebben was St. Maarten.  Aan boord bij ons is het bier dus heftig op rantsoen en dat is bij deze temperaturen best wel jammer. Nog wel een meevallertje was dat ik via via nog een telefoonnummer heb gekregen van een dame die ‘uit de achterbak van de auto’ nog clandestiene biertjes verkocht. Daar hebben we (nog net voordat we helemaal niet meer van boord mochten) nog 24 flesjes bier van kunnen scoren. Dat geeft ons in ieder geval de mogelijkheid om tot ons vertrek nog een dagelijks happy hour te vieren.

Hopelijk houden we nog 4 ankerbiertjes over voor Bermuda en de Azoren. We gaan het zien. Grappig neven effect is wel dat er tussen de boten een levendige ruilhandel is ontstaan wijn voor bier, bier voor oliefilters. Wij zijn dus een fles kwijtgeraakt voor de telefoon van Ilse. Maar het is iets dat de meeste cruisers wel zwaar valt.

Wat is nu ons plan verder. We willen hier achter anker blijven wachten tot eind april/begin mei het weer wat stabieler wordt. Als je alle cruisingguides er op naslaat dan is vertrek voor begin mei minder aan te raden. Rechtstreeks naar de Azoren is ca.  2500 Nm. (zo’n 4500 km) omdat wij inmiddels redelijk westelijk liggen, is Bermuda voor ons een mooie tussen stop. We splitsen dan de totale tocht naar de Azoren op in een stuk van ca. 800 Nm en 1700 Nm. Omdat je nergens aan land mag (en eerst 2 weken in Quarantaine moet) zou dat voor ons puur een stop zijn om even bij te komen. Vervolgens zouden we dan koers zetten naar de Azoren. De situatie nu is dat je daar wel voor anker mag gaan en mag bevoorraden. We hopen dat dat in de komende weken nog iets versoepelt, maar het zou in ieder geval mooi zijn als we ook daar even op adem kunnen komen. Al met al zouden we zo’n 2,5 – 3 weken onderweg zijn naar de Azoren. Het laatste stuk naar Nederland is dan ook weer 1,5 -2 weken. De hoop is dat we tegen die tijd weer ergens in Engeland kunnen stoppen. We hebben inmiddels voor zo’n 8 weken eten aan boord. Op de Azoren hopen we wel weer in te kunnen slaan. De dieseltanks, Watertanks en Gastanks zijn vol en worden voor vertrek nog gevuld. Dus dat zou goed moeten komen. De afgelopen weken heb ik nog gebruikt om alles na te lopen, waterfilters e.d, te vervangen. Dus hopelijk moet het allemaal zonder teveel gedoe lukken.

Overigens levert deze situatie voor een hoop vertrekkers behoorlijk wat problemen op. Niet iedereen ziet het zitten om terug te zeilen. In veel gevallen zouden er opstappers meevaren (net als bij ons) en zien mensen het niet zitten om de overtocht met z’n tweeën te doen. Complicatie is dat na juni het orkaanseizoen weer voor de deur staat en je niet in dit gebied wilt zijn. Veel boten willen daarom uitwijken naar bv Curaçao. Maar vanuit Curaçao  wordt alleen aan een zeer beperkt aantal boten toegang gegeven. Sowieso geven de meeste eilanden aan dat ze ‘op slot’ zitten en dat je daar niet naar toe kan varen. Er wordt in de vertrekkers community veel overlegd en er zijn ook veel initiatieven om elkaar te ondersteunen.