Eerste Blog: En weg zijn we…

Jaaaaah,

Daar is ie dan: het eerste blog bericht. Het heeft even geduurd. Maar dat is omdat we verschrikkelijk moe waren en toch ook nog wat klusjes moesten afronden.

Inmiddels liggen we in Duinkerken, maar laat ik even bij het begin beginnen.

Vrijdag was daar ons uitzwaaifeestje en Ilse haar verjaardag, waar (Ilse had daar al voor gewaarschuwd) natuurlijk eigenlijk GEEN tijd was om uitgebreid met iedereen te praten (excuus daar nog voor). Was eigenlijk ontzettend jammer. Teveel mensen gemist, maar hopelijk heeft iedereen zich toch vermaakt

Zaterdag zijn we vertrokken richting Amsterdam Marina en hopelijk zijn die eerste mijlen niet symbolisch voor onze tocht, want na 5 minuten uit de haven lagen we al muurvast.
Stom-stom-stom-stom. Ondanks een bijgewerkte waterkaart waarop stond dat het mogelijk was om af te snijden en een dieptemeter die nog genoeg diepte aangaf (waterplanten?) zaten we muurvast. Achteraf hadden we beter moeten letten op de ‘Snelle Jelle’ (sleepboot) die al klaar lag te wachten op een nieuwe klant.

Maar goed: boot omgedraaid (met motor en boegschroef) en langzaam aan zeker schoven we weer van de plaat af.
Met het schaamrood op de kijken en met een zuur knikje van de sleepdienst, vervolgden we onze eerste ‘leg’ richting Marina Amsterdam. Eigenlijk terug naar wat de afgelopen anderhalve maand ons ‘thuis’ was.

’s Avonds nog met Katja en Jitske gegeten bij Loetje waarna ze nog bij ons op de boot geslapen hebben.

Toen dus echt het afscheid op zondagochtend van Katja en Jitske. Dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Was best wel emotioneel ook al weten we dat we nog op allerlei manieren contact kunnen en zullen hebben.

En toen – grote verrassing- de familie Butter uit de Zaan die ons op het Noordzee kanaal met maar liefst twee boten escorteren richting IJmuiden. Hartstikke leuk, lief en onverwacht.

Eerste stop was Scheveningen en de dag daarna door naar Vlissingen. Heerlijke zeiltocht. Op een uurtje windstilte na alles kunnen zeilen. De Michiel de Ruyter haven blijft een fantastische haven waar we (na een aantal jaren daar gelegen te hebben) graag weer terug kwamen.

In Vlissingen wat achterstallig onderhoud en administratie gedaan. Alvast de vluchten geboekt voor in November (als we even terug komen in Nederland) en voor de kinderen die in December naar Suriname komen.
Ook de mast in geweest om oplossing te vinden voor de niet werkende radar. Alles lijkt te wijzen op een kabelbreuk, maar helaas de oplossing nog niet kunnen vinden. Geluk is er AIS en hebben we daardoor een (misschien nog wel beter) zicht op de schepen om ons heen.

Gisteren op ons tripje naar Duinkerken stond er behoorlijk wat wind waardoor we wel lekker opschoten maar dat bij Dokkie helaas tot zeeziekte leidde. Ze vond er weinig. Helaas kwamen we er ’s avonds bij het naar bed gaan achter dat ze het bed onder had gesuugd. Dankjewel Dokkie.

Maar alles weer schoongemaakt en inmiddels liggen we na een kort en relatief kort tochtje in Boulogne