Blog 13: Eventjes terug in Nederland

We zijn weliswaar aangekomen op de Canarische Eilanden maar Tenerife ligt nog een paar eilanden en paar 100 kilometer verder. Na Lanzarote en Fuertaventura willen we onderlangs via  Gran Canaria naar Tenerife gaan. We hebben voldoende tijd dus willen dat in een paar dagtochten al hoppend doen.

Allereerst zijn we afgezakt naar de zuidkant van Lanzarote waar we een nachtje voor anker hebben gelegen. De volgende dag zijn we al vroeg vertrokken richting Gran Canaria. Daar in het schemerdonker aangekomen en voor anker gegaan. Op Navily (soort review-app van ankerplekken en havens) stonden niet al te positieve recensies. Maar we hebben er heerlijk gelegen (beetje hobbelig door de deining) en aan de kant waren diverse leuke tentjes. Het aanleggen met de bijboot en Dokkie was wat lastig op een nogal gladde hellingbaan. Maar eenmaal aan wal genoten van een fijn steigerbiertje en een prachtig uitzicht.

Volgende dag een kort tochtje naar de Zuidkant van Gran Canaria. Daar wordt het patroon inmiddels wel een beetje duidelijk. De zuidkusten van de eilanden zijn doorgaans zonniger en windstiller dan de rest. Deze kusten zijn dan ook helemaal volgebouwd met hotels, resorts, appartementen enzovoorts. Gran Canaria spande wat dat betreft de kroon. Het zijn daardoor niet de mooiste stukken van de eilanden eerlijk gezegd.

Ook kregen we daar te maken met typische eiland-wind effecten. De Canarische Eilanden zijn vulkanische eilanden en ze hebben best wel hoge bergen. De (doorgaans) noordenwind heeft honderden kilometers vrij spel maar botst dan tegen die bergen aan en moet er dus langs. Het effect is dat het aan dat het aan de andere kant van die bergen doorgaans windstil is maar dat het tussen de eilanden door enorm hard waait. Veel meer ook dan je op basis van de windvoorspelling mag verwachten. (dit wordt ook wel het tunnel-effect of acceleratie zone genoemd). Dit hadden we in de voorbereiding tijdens een meteo-cursus weliswaar uitgelegd gekregen maar werd de volgende dag bij vertrek naar Tenerife ook in de praktijk duidelijk. We vertrokken in windstilte op de motor. Na een paar uur kwamen we min of meer naast het eiland te liggen en nam de wind echt gigantisch toe tot dik over de 30 knp. (Er was ongeveer 20 knp voorspeld). Na een paar uur kwamen we wat verder van het eiland te liggen en bleef de wind geleidelijk aan onder de 30 knp) Doordat de golven ook wat afnamen, werd het langzamerhand steeds comfortabeler en lekkerder zeilen. Maar het bleef mooi om te zien hoe die theorie dan in de praktijk uitwerkt.

Op Tenerife hadden we in Marina Santa Cruz gelukkig all een plekje gereserveerd en konden we heerlijk liggen. Ank en Keimpe van de Gaia stonden klaar om wat lijnen aan te nemen.

Santa Cruz wordt voor ons de haven van waaruit wij de ‘grote’ oversteek richting Suriname willen  maken. Het is een heerlijke haven die bommetje vol ligt met vertrekkers die allemaal zitten te wachten op het einde van het orkaanseizoen en die allemaal bezig zijn met de laatste klusjes, reparaties en dergelijke. Het fijne is dat er overal ‘mannetjes’ voor zijn en dat ook de watersportwinkels goed uitgerust zijn.

 

Dat laatste geldt ook voor ons. De zeilen moeten weer even opnieuw worden gestikt. Ik heb de overige lieren nog even een service beurt gegeven. Ilse heeft de boot nog even helemaal glimmend gepoetst en er zijn nog veel meer klusjes en klussen die we moeten doen.

Maar eerst is het tijd om even terug naar Nederland te gaan. Op de dag van vertrek nog een rondje eiland gedaan. De hoogste berg (Teide) is maar liefst 3700 meter hoog. Als we weer terug zijn willen we daar zeker nog even naar boven.

Al ver van tevoren hebben we de terugvlucht op 7 november geboekt in de hoop en verwachting dat Katja op dat moment haar studie Biologie afgerond zou hebben en deel zou kunnen nemen aan de diploma uitreiking. Katja heeft ons gelukkig niet teleur gesteld en afgelopen maandag zaten we als trotse ouders naar haar uitreiking te kijken. Wat is dat toch een fijn moment. Al die jaren hard gewerkt en dan is daar eindelijk de beloning. Hartstikke fijn en ze heeft gelukkig ook direct al een leuke baan dus een week later start ze daar. Enorme mijlpaal in haar jonge leven

We zijn heel blij dat we daarbij aanwezig konden zijn. Het is erg gezellig om weer even in Nederland te zijn en iedereen weer even te kunnen zien en spreken. Na 5 maanden in korte broek en alleen maar slippers of blote voeten is het wel even wennen om weer in dit koude kikkerland met dichte schoenen en lange broek rond te lopen.

Ook hebben we de tijd gebruikt om nog wat andere mensen te spreken, inkopen (hagelslag, sandwichspread) te doen en zonnepanelen aan te schaffen. Wel/geen zonnepanelen was een beetje een continue discussie tussen Ilse en mij. Ilse is altijd een voorstander geweest om deze op te boot te monteren. Ik vond ze met name lelijk en veel ruimte innemend (en zag wat op tegen de installatie). Daarnaast vond ik dat we voldoende zouden moeten hebben aan de generator. Op zich kunnen  we het daar ook mee redden, maar tijdens de oversteek naar de Canarische Eilanden merkte ik wel dat deze wat vaak aan moest. We hebben een paar forse gebruikers aan boord (met name de hydraulische pomp voor lieren en furlers, stuurautomaat en vriezer) en die trekken behoorlijk wat stroom uit de accu. Nou hebben we niet de illusie dat de zonnepanelen volledig in de energievoorziening kunnen voorzien, maar ze kunnen wel een deel voor hun rekening nemen. Dus uiteindelijk toch maar overstag. Driftig gezocht naar de beste manier om deze op Tenerife te krijgen en uiteindelijk maar ervoor gekozen om deze vanuit Nederland in het vliegtuig mee te nemen. Is dus nog een fijn klusje om terug in Tenerife te doen.

Zo’n terugkeer naar Nederland is heel dubbel. Het is echt enorm fijn om iedereen weer te zien, maar het haalt je ook wel enorm uit je ritme en uit je fijne vertrekkers-mood. Daarnaast is het een enorm heen en weer crossen door het land om alle verplichtingen (ook tandarts, huisarts ed) langs te lopen. Maar bovenal: wat is het hier koud!!!!!!

Zaterdag vertrekken we weer. Na een weekje klussen komen Mattijs, Ronald en Piet-Jan aan boord voor de oversteek naar Suriname. Vervolgens samen even inkopen doen en als alles volgens planning verloopt vertrekken we rond de 25^e richting Suriname. De oversteek duurt ongeveer twee en een half tot drie weken. Met wat extra bemanning wordt die oversteek een stuk makkelijker en gezelliger.