Blog 6: Waar wij zoal de hele dag mee bezig zijn en waarin Spanje verschilt van Frankrijk

Aangekomen dus in Bilbao. Op weg daar naar toe merkten we wel dat de zon verschrikkelijk stond te branden. Op het water met een beetje wind merk je daar niet zoveel van. Maar op het moment dat we de haven binnenvoeren overviel ons de enorme hitte en klammigheid. Bij aankomst hebben we snel een hapje gegeten en in de warmte proberen te slapen. Gelukkig waren we zo moe dat we snel in slaap vielen, maar het was eigenlijk te warm. (ook voor Dokkie die nogal onrustig was)

De volgende dag een beetje opgeruimd en Bilbao in. Vanaf de haven het trammetje gepakt die je in een half uurtje in hartje Bilbao neerzet. Onze timing was alleen wat ongelukkig, want blijkbaar ligt in Spanje alles tussen half twee en half vijf compleet op z’n gat. In Frankrijk kun je tussen twaalf en twee nergens terecht. [VERSCHIL 1] En op zich is dit ook wel begrijpelijk gezien de enorme hitte. Niettemin zijn wij met z’n tweeën driftig op zoek geweest naar een terrasje voor wat Cervezas en Tapas. Dat viel nog niet mee maar uiteindelijk wel iets gevonden en dan zie je inderdaad dat vanaf half 5 het leven weer begint in zo’n stad. Er gezellig.
Overigens zijn de biertjes in Spanje èn veel lekkerder èn goedkoper dan in Frankrijk [VERSCHIL 2]. Sowieso eet je hier op terrasjes voor minder dan in Frankrijk. Even helemaal off-topic: Frankrijk is natuurlijk het wijnland bij uitstek, maar op alle terrasjes die we in Frankrijk hebben bezocht, (en geloof me: dat zijn er echt wel wat) hebben we eigenlijk alleen maar bier zien staan, eigenlijk nauwelijks een wijntje gezien.
Ondanks dat er een enorme hond voor het Guggenheim staat opgesteld, mochten we daar natuurlijk met Dokkie niet naar binnen. Helaas moesten we die dus deze keer overslaan.

Na nog een hete nacht in Bilbao weer verder vertrokken. Eén haven verder en met niet al te best weer (somber en geen wind). Volgende plaatsje (Laredo) had een werkelijk enorme haven met schat ik slechts zo’n 20% van de boxen bezet. Er wordt aan de Spaanse noordkust sowieso veel minder gezeild dan in Frankrijk lijkt het. [VERSCHIL 3] Het gebied leent zich er denk ik ook minder voor. Het ligt vrij open richting Golf van Biskaje (in Bretagne had je vaak nog wat beschutting van eilanden). In ons geval stond er veel dagen een enorme deining wat in combinatie met weinig wind niet erg prettig zeilt (en dat is een understatement)
Omdat het wat minder druk was en wat minder mooi weer was dit minder gezellig en zijn we de volgende dag vertrokken naar Santander. Dat is volgens mij een provincie hoofdstad. De aanblik is echt prachtig. Veel paleizen die ooit als buitenhuis hebben gediend. We hebben in de baai geankerd en zijn de volgende dag weer verder gegaan.

Bestemming was deze keer San Vicente. Moeizame tocht weer (nagenoeg windstil, flinke deining en regen). We waren dus blij dat we aankwamen. Het plaatsje is echt de moeite waard. Beetje toeristisch (vooral Spanjaarden) en lekker gezellig druk. Omdat er geen jachthaven is, kozen we ervoor om aan een mooring te gaan liggen. De bedoeling was voor twee nachten, maar omdat we de prijs van de mooring belachelijk hoog vonden (€ 30,- per nacht) hebben we daar na een klein dispuut van Ilse met de havenmeester maar één nacht van gemaakt. Zoals alleen Ilse dit innemend doch stellig kan zeggen: “€30? Nada elictricité, Nada Banjos, Nada douche, Nada wifi, NADA TODOS!)
Overdag het dorpje bezocht en gewandeld. Was heerlijk, weer lekker terrasje gepakt en van het uitzicht genoten. Oh, en we hebben een soort Tapas gevonden dat héél in de verte op een soort bitterbal lijkt (da’s fijn voor een mens!)

De tweede nacht een geschikt ankerplekje vinden was nog wel een gedoetje. Veel bootjes, smal geultje. Maar uiteindelijk net naast het kanaal een plekje gevonden waar we heerlijk lagen. (tot vier uur ’s nachts zo’n beetje toen alle vissersboten vertrokken)
Volgende dag vertrokken naar Gijón. Deels gezeild en deels op de motor. Eindelijk een ruimer koersje gehad om de (verlengde) windvaan te testen. Die lijkt het prima te doen. Het is me ook opgevallen dat als je de windvaan gebruikt, je aanmerkelijk langer doet je met je accu’s. Die autopilot (waar je op bent aangewezen als je niet wilt sturen) is echt wel een stroomvretertje. Dat scheelt dus weer. Daarnaast is het een bijzonder betrouwbaar stukje techniek. Blij mee. Eindelijk ook de eerste dolfijnen gespot. Drie stuks. Geen foto omdat we bezig waren met het zetten van de zeilen en ze ons min of meer kruisten (en niet mee  dezelfde kant uit zwommen). Er volgen er vast nog meer.
Onderweg zijn we de prachtige bergketen Picos de Europe gepasseerd. Met als hoogste piek de Torre de Cerredo van maar liefst 2648 meter. Mooi te zien vanaf het water.

En in Gijón vallen we ‘Con la nez en la mantequilla’ (dixit Ilse) Het is hier de hele week feest. Straten afgeladen vol, iedereen feestelijk gekleed, overal optredens, bandjes met als uitsmijter een soort concert aan de andere kant van de haven. Het voelt overigens alsof ze in de kuip staan te spelen. Gelukkig was ook dat een paar uur na middernacht afgelopen. Vanavond dus opnieuw feest met als grote uitsmijter: Vuurwerk!!! We gaan het meemaken.
We kunnen niet al te laat naar bed, want: morgen verder westwaards. De kusten van Noord Spanje zijn adembenemend dus we hebben er zin an.

Op de vraag: wat doen jullie nou zo’n hele dag. Want het lijkt alleen maar niksen, uitslapen en een beetje zeilen. Maar ik merk dat we ons er bewust toe moeten zetten en tijd moeten inruimen om een dorpje in te gaan. Hierbij even wat dingetjes die:
Langer duren dan normaal of net zo lang duren als normaal, maar ook tijdens zo’n jaar weg gewoon doorlopen of dingen die je normaal niet doet maar er nu wel bijkomen.
Ontbijten. Dat kost gewoon veel meer tijd dan normaal omdat je op zoek moet naar een bakkertje en het brood hier maar een halve dag lang vers blijft. Ook boodschappen doen is gewoon veel tijdrovender dan als je thuis bent. Je kan het niet voor een hele week doen en alles moet lopend (we missen de Appie thuisbezorger erg)

Dokkie uitlaten: Da’s gewoon een hele operatie als je voor anker of aan een mooring ligt. Bijboot het water in. Dokkie in zwemvest naar de kant peddelen, uitlaten en weer terug.

De normale dingetjes als wassen, afwassen opruimen, schoonmaken lopen ook gewoon door evenals administratie en bankzaken.
Verder ben ik best wel wat tijd bezig met klussen en dingen onderhouden. Zo heb ik in San Vicente de autopilot moeten repareren. Die deed eigenlijk al vanaf Frankrijk nogal raar. Soms hield ie keurig koers, maar soms lukte dat helemaal niet. Ik was bang voor een storing in de electronic of in het fluxkompas. Toen ik echter wat beter ging kijken, bleek dat de aandrijfas van de autopilot los liep van de rest van de stuurinrichting. De borging van een tandwiel was losgeschoten (slipte eerste maar zat later helemaal los). Op zich snel geconstateerd maar om het te herstellen moet je dan wel de hele autopilot uitbouwen en opnieuw borgen. Dat is dan ook maar zo weer een half dagje werk. Werkt inmiddels weer naar behoren. Maar is weer een voorbeeld van een klusje/reparatie/onderhoud waar je zo maar weer een hoop tijd aan kwijt bent.

Al met al zijn we eigenlijk de hele dag bezig.En daarnaast natuurlijk: dit blog bijhouden (maar dat valt wel mee qua tijd, want zo vaak post ik niet iets.

Voor Ilse geldt dat ze sinds vertrek een deel van haar werk heeft meegenomen. Dat is het voordeel van Teleradiologie. Je kan makkelijk op afstand de Röntgenfoto’s, MRI’s en CT’s beoordelen. Dat kost op zich best wel wat tijd (af en toe een paar uurtjes) en de belangrijkste onzekerheid is of er een goede mogelijkheid is om de bestanden binnen te halen (zijn vaak meerdere GB’s per patient). Ze heeft hiervoor wel een paar Europa-bundels maar dat gaat met die grote bestanden wel erg hard. Meestal proberen we dit dus in een haven via Wifi te doen. Ze heeft ook nog een mogelijkheid om via een cloud-pc te werken, maar dat werkt niet helemaal optimaal. Tot nu toe lukt dat allemaal vrij aardig, zit het niet in de weg en is het een mooie manier om de kosten een beetje in de klauwen te houden. Ik ga er nog steeds vanuit dat er ergens op de reis iets groots en/of duurs kapot gaat en vervangen moet worden. Dan hebben we daar in ieder geval iets voor achter de hand.
En Dokkie? Waar die al haar tijd aan besteedt? Bekijk de foto en zie waar zo’n 90% van haar tijd in gaat zitten (en ik chargeer niet)