Blog 5: Over domme dingen èn Inmiddels in Spanje

Beloofd is beloofd: ook wij doen heel veel, hele domme dingen.

Na Sable-des-Olonne zijn we dus vertrokken naar Ille de Ré. We wilden daar één nachtje voor anker en daarna richting La Rochelle. Het woei welisswaar flink maar aan de zuidkant van Ille de Ré zouden we mooi in de luwte liggen. Daar aangekomen bleef het toch nog flink doorwaaien. We besloten een mooring op te pikken. Inmiddels al heel vaak gedaan en zou niet moeilijk moeten zijn. Voor het oppikken van een boei hebben we een fijne hook-and-moor- haak aan boord (zie foto). Daarmee gaat het eigenlijk probleemloos en heb je zo een lijn door het oog van de mooring.

Zo ook nu, maar omdat we bijna over de boei dreigde te varen vroeg ik Ilse om de boot even in z’n achteruit te zetten. Helaas was dat in combinatie met de sterke wind net iets teveel. Ik kon de haak en lijn niet meer houden en de hele handel (lijn en hook-and-moor-haak) vielen over boord. Uiteindelijk ook weer de lijn van de boei af en we lagen dus weer vrij. (nu al dus een paar fouten op rij, maar we zijn er nog niet). Maar mazzeltje: de  haak die bleek te blijven drijven. Fijne feature in dit geval. Dit was echter wel het laatste mazzeltje dat we hadden.

Vervolgens niet goed gecommuniceerd dat er een lijn in het water ligt (misschien wel gezegd maar niet gehoord). Les 1 (weet iedere zeiler): geen schroeven in het werk zetten als er een lijn in het water ligt.

Uiteindelijk is het wel weer gelukt om de haak op te pikken. (fijn) echter wat we niet door hadden is dat de Ilse de boegschroef had gebruikt  en inderdaad: de losse voorlandvast volledig in de boegschoef gedraaid. Zat muurvast. Vervolgens met ander landvast aangelegd en daar de nacht doorgebracht.

De volgende dag was het volgens verwachting wat rustiger en ben ik in het water gesprongen om de lijn met de hand proberen los te krijgen. Let op: belangrijk detail voor later in deze blog: bij het naar voren zwemmen zag ik dat onze windvaan nog volledig in tact was.

Na ongeveer een uur prutsen, doorhalen en friemelen lukte het eindelijk om de lijn helemaal uit de schroef te krijgen.
de boegschroef heeft twee schroeven (één aan bak- en één aan stuurboord). De bakboord schroef was gelukkig helemaal in tact. Die aan stuurboord was helaas  twee van de vijf (kunststof) bladen kwijt. De boegschroef zelf heeft gelukkig een beveiliging tegen vastlopen. Op zich waren we dus nog prima manoeuvreerbaar. Maar we baalden er wel van dat dit door zoveel stommigheid moest gebeuren.

Bij het terugzwemmen kwam de volgende tegenvaller. Ik miste het roerblad van de Windvaan. Blijkbaar in dat uurtje was die ervan doorgegaan. Blijkbaar èn de pin èn de borging allebei losgeschoten. (had ik maar iets gerichter gekeken bij het wegzwemmen. Zonde) Nog even overwogen om hem op te duiken maar het water was ontzettend troebel (zag geen 20 cm ver), zo’n blad ‘fladdert’ naar beneden en valt niet recht naar beneden en de boot ‘giert’ ook nog wel een beetje achter zo’n mooring zodat het gebied waar in je moet zoeken enorm is. Ook hebben we nog geen duikfles aan boord (en was zo’n 7 meter diep).

Nou wel ontzettend balen en de stemming was er dan ook goed uit, maar in La Rochelle (wat onze volgende bestemming zou zijn) zit zo’n beetje alles aan toeleveranciers en dealers wat je kan bedenken . Omdat het zondag was ben ik de volgende dag op zoek gegaan naar een dealer. Dat lukte gelukkig snel en heb daar een rechtsdraaiende (want Stuurboord-kant) versie besteld. Nog met foto’s van de aankoop vergeleken en het moest idd een rechtsdraaiende zijn. Zou er de volgende dag zijn en heb direct een afspraak gemaakt om de boot te liften (niet gevraagd naar de kosten, want hoe duur kan dat nu eenmaal zijn: Boot in de singels en omhoog. Even schroef vervangen en 15 minuten later er weer in).

In La Rochelle verder een heerlijke tijd gehad. Het aquarium bezocht. Heerlijk terrasjes bezocht. Wat nederlanders. Héél veel Tata’s (zo noemen onze kinderen Nederlanders in het buitenland) langs de boot gehad (we lagen langs de kade: “Hé, die komen uit Utrecht”.)

Om alle rampspoed nog groter te maken. Ilse maakte op de vouwfiets (met dokkie achterop in speciale rugzak, zie foto) een stuurfout.

Ze belandde net naast het asfalt in de berm, sloeg over de kop vol met d’r snuf op het wegdek. Hoop bloed en pijn. Ilse per ambulance (Pompier het dat daar blijkbaar) naar het ziekenhuis. Ik met twee fietsen en Dokkie naar de boot en ook door naar het ziekenhuis. Alles schoongemaakt. Niets gebroken. Tanden nog heel, maar wel de nodige schaafwonden in het gezicht en wat kneuzingen en blauwe plekken her en der.

Ook nog met Dokkie naar naar de dierenarts geweest om dat  d’r kaakje wat dik was, maar dat viel gelukkig mee. (ja, inderdaad: kan Ilse ook zelf, maar eigen hondje is toch anders. Daarnaast liet ze niet in haar bekje kijken en moest dus even gesedeeerd worden, hebben we helaas niet aan boord)

Volgende dag voor vertrek dus langs de botenlift. Boot omhoog. Gereedschapkist klaar, schroef klaar en ik ziet het direct: verkeerde schroef. Op dat moment (dag te laat dus) valt het kwartje direct.  Het is weliswaar zo dat de rechtsdraaiende schroef aan stuurboord gemonteerd moest zijn en dat was ook zo op de foto’s van de aankoop die ik erbij had gezocht. Echter de boot is van de winter aan de onderkant gestraald geweest. Daarbij hebben ze de tunnel van de boegschroef ook meegenomen en de schroeven gedemonteerd. En dus VERWISSELD bij het terugzetten. Achteraf had ik ook het idee dat toen we de boot na het stralen weer ophaalden dat de boegschroef precies verkeerd om werkte. Toen dacht ik: zal ik wel verkeerd onthouden hebben, maar dat was dus echt zo. Stom.

Ontzettend balen. Boot dus onverrichter zaken weer het water in. Schroef bij de dealer ingeleverd. Goede besteld en die door laten sturen naar de volgende haven. De grootste domper kwam, toen we moesten afrekenen. 900,- voor alleen het liften en terugleggen van de boot. Weer stom: gewoon even van tevoren vragen wat dat dan wel niet gaat kosten. We zijn dus met flink de smoor er in richting de Gironde vertrokken.  Vooral: allemaal onnodig (door dommigheid) en niets opgeschoten. Erg balen.

De goede schroef willen we nu een keer monteren als we ergens droogvallen. Moeten we de komende periode maar ‘ns een geschikt plekje met mooi verval voor vinden.
We bewaren warme herinneringen aan La Rochelle…. 😉

Toch maar vertrokken naar de Gironde. Ook nu weer met te weinig wind uit de goede richting. Iets wat ik wel geleerd heb is dat als je afstanden hebt te overbruggen, dan komen er toch vaak motoruren bij kijken. Opkruisen is leuk, maar (zeker met stroom tegen en/of bij weinig wind) schiet dat te weinig op. Een stukje motoren is dan vaak onvermijdelijk. Ook het stuk van La Rochelle naar Port Medoc weer veel motoren.

Nu wel met een leuk vooruitzicht: We gaan op bezoek bij Frits en Karin, waar we erg veel goede herinneringen hebben liggen èn Katja komt voor een paar dagen korte vakantie even ingevlogen. Erg gezellig allemaal.

De volgende dag de Gironde overgestoken naar Royan, waar Katja klaarstond om een lijntje aan te pakken. De volgende dag naar Frits en Karin en het is daar altijd zo relaxed, fijn en vertrouwd. Heerlijk om daar weer terug te zijn. We hebben elkaar een paar keer gesproken en heerlijk herinneringen opgehaald. Puur genieten.

In de haven lag trouwens de Tara. Dat schip is ook van Aluminium, maar daar houdt de vergelijking dan ook wel mee op. 36 meter lang, 130 ton. Ooit nog van Jacques Cousteau geweest en nu vooral gebruikt voor oceaan-onderzoek.

https://en.wikipedia.org/wiki/Tara_expedition

Dan weer even over de klusprojecten.
Windvaan:

Omdat de windvaan eigenlijk iets hoger boven de bimini uit moest steken heb ik via de leverancier een langere shaft besteld. Ook het verloren roertje had ik snel opnieuw besteld en allebei bij Frits en Karin laten afleveren. Die heb ik met behulp van Katja snel gemonteerd  en dat ziet er inderdaad veel beter uit. Was zo gepiept.

De marifoon:

Die was nog niet helemaal naar het zin omdat de hoorn alleen maar binnen gebruikt kon worden (terwijl je meestal buiten staat te sturen en daar de marifoon wilt kunnen horen en bedienen. Dat lukte in eerste instantie niet omdat de meegeleverde kabel te kort was. Katja had een verlengkabel meegenomen en na het nodige gepruts om die richting stuurstand te krijgen is ook dat gelukt. En passant ook even extra oplaadpuntje voor de afstandsbediening van de autopilot gemaakt.  Helemaal blij mee zoals het nu is

Nadat we Katja na een paar dagen hebben uitgezwaaid, vonden we dat het mooi was geweest in Frankrijk. Dus na nog snel even een Spaans gastenvlaggetje gescoord te hebben, op naar Spanje. Was ongeveer 170 Nm dus in ieder geval een nachtje erin. De overtocht ging op zich voorspoedig. ’s Nachts geen maan en werkelijk pikkedonker. Paar vissersboten gespot. Die varen blijkbaar allemaal zonder AIS, maar met behulp van de Radar waren ze toch goed te zien (blij dat die het weer doet) Onderweg deels gezeild en deels gemotord (altijd teveel) en na zo’n 30 uur in Bilbao (eigenlijk Getxo) aangekomen. Wel bekaf dus na het eten snel gaan slapen

Voor alle duidelijkheid: we hebben het ENORM naar ons zin, hoor. Wel wat tegenslag, domme dingetjes en pech, maar over het algemeen vinden we het fantastisch om al die nieuw plaatsen en kusten te ontdekken en weer allerlei vrienden te ontmoeten. Is erg fijn allemaal (en het klussen is ook wel leuk als het uiteindelijk lukt, natuurlijk). Met Ilse gaat het inmiddels een stuk beetje. Meeste wondjes zijn weer weg en kneuzingen al stuk minder pijnlijk.

En dingen waar we ook erg blij mee zijn (watermaker had ik dacht ik al een keer genoemd) maar we gebruiken ons wasmachientje echt heel erg vaak (moet ook omdat er maar 4 kg in gaat). Maar het alternatief is wassen in de wasruimte van de haven en daar sta je vaak te wachten tot ie vrij is en daar moet je dan steeds heen lopen en dit is echt heel erg fijn. (door een paar van mijn vrienden werd het wat overdreven gevonden, maar ben toch blij dat we (Lees: Hans Piels, eeuwig dankbaar) die hebben ingebouwd En mijn projectje deze winter: verlengen en schoonmaken van ankerketting en ankerketting-bak. Ook daar hebben we heel veel plezier van. Het fijn van RVS-ketting is dat deze (tov gegalvaniseerde ketting) erg glad is. Als je veel ketting hebt uit staan en dat binnenhaalt dan vormt die ketting nogal snel een torentje waardoor die vrij snel vastloopt. Dit heeft deze ketting gelukkig nog niet gedaan (en we hebben al wel zeker 60 meter ingehaald. Is dus echt toppie.